Bir süredir HD damgasını taşıyan ekipmanlardan, standartlardan, çözümlerden bahsediyoruz . Yüksek Tanımlı İngilizce anlamı, High Definition . Ve son yıllarda bu yüksek tanımla ilişkilendirilen moda konsept HDTV veya aynı şey olan Yüksek Çözünürlüklü Televizyon olarak adlandırılıyor . Kısaltmalar ve anlamlarını tam olarak anlamadan sıklıkla kullanılan kelimeler. Bu nedenle, HDTV'nin arkasındaki bazı kavramları ve hepsinden önemlisi basit amatörün ilgisini çeken şeyleri tartışmaya karar verdik . Telekomünikasyon Mühendisi olmayan ve guru istekleri olmayan biri .
Neden yüksek tanımlı olmak istiyorum?
Büyük ince televizyonların gelmesiyle kullanıcılar oturma odasına koyduğumuz ekranın boyutunu artırıyor. Şimdi, 32 ′ TV pazarın% 40'ını ve 37 ′ üzerindekileri,% 15 daha fazla veya daha azını oluşturuyor. Sorun şu ki, çözünürlüğü iyileştirmeden ekran boyutunu artırarak, daha düşük kalitede TV görüntüleri görüyoruz.
Yeni başlayanlar, sezgi ve mantık için. Yüksek Çözünürlük varsa, daha düşük bir tane olduğu anlamına gelir, değil mi? Kesinlikle, bu Standart Tanım (SD) , yaşam için olanıdır. Televizyonda, bu iki en çok kullanılan sistemlere çevirir analog televizyon : bizim PAL neredeyse tüm Avrupa yatmaktadır, ( Fransızca olan çok onların ) ve NTSC daha yaygındır Birleşik Devletleri ve Japonya .
Bu sistemler, görüntülerin ekranda nasıl oluşturulduğunu, yani her bir çerçeve veya çerçevede kullanılan dikey çizgi sayısını belirler : PAL'de 625 ve NTSC'de 525 . Bu bir yalan olsa da, bu satırlardan bazıları teletekst ve diğer işlevler için kullanıldığından. Etkili resim hatları sırasıyla 576 (PAL) ve 480 (NTSC) 'dir.
Bu çizgi sayısı, görüntünün tamamını oluşturmak için renkli olarak yanan küçük noktalar olan görüntünün piksel cinsinden yüksekliğidir . Televizyonda gördüğümüz görüntüler bu küçük noktalardan oluşuyor, ancak çizgilerden bahsediyoruz çünkü okulda Matematik dersinde öğretildiği gibi, bir çizgi birbirini izleyen noktalardır. Ve her şeyden önce dikey çizgileri önemsiyoruz çünkü televizyonlar onları dikey olarak okur. Yatay olarak yapabilirler ama o kadar havalılar.
Çözünürlük hakkında konuşmak için de genişliğe ihtiyacımız var, değil mi? Her zaman piksel cinsinden genişlik PAL için 768 ve NTSC için 640'dır . Yani, oran 4: 3'tür ( sırasıyla 768: 576 ve 640: 480 ).
Görüntüler saniyede 25 kare hızında görüntülenir (sinemada 24 kare ). Ve bu iki yolla yapar: Eski tüp televizyonların çoğunun tekniğini kullanmak iç içe ( geçmeli tarama bazı çözünürlük standartlarının sonunda dolayısıyla küçük harf i). Basitçe açıklanacak olursa, bu sistem her bir kareyi, her biri dikey çizgilerin yarısını içeren (tek bir karede ve diğerinde tek olanlar) iki taramaya böler.
İkinci sistem, görüntünün tek tek ve aşamalı olarak gösterilen (veya ardışık olarak, sözlüğün çok verdiği) tüm satırların toplamından oluşturulduğu aşamalı sistemdir (küçük harf p ile gösterilir). Bilgisayar monitörlerinde ve son zamanlarda televizyonlarda en yaygın sistemdir.
Hiçbir sistem diğerinden daha iyi değildir çünkü hayattaki hemen her şey gibi bu da bir tercih meselesidir. Teknik olarak, ilerlemenin daha iyi olduğunu söyleyebiliriz çünkü hareketli görüntülerdeki bozulmaları önler. Ancak taramalı, "kaydetme" avantajına sahiptir, çünkü çerçeve başına yalnızca iki okuma yapar ve daha az bant genişliği gerektirir .
Ve Chema Lapuente'nin ağır sikletinin açıklamamız için ısrar ettiği tüm bu karmaşadan sonra , High Definition TV ile ilgili yenilikler neler?
Eh, çok basit. Bu , ses kalitesindeki iyileştirmelere ek olarak, az önce tanımladığımız tüm bu teknik özellikleri iyileştirerek piksel, çizgi, kare / saniye miktarını artırıyor ve ekranın oranını panoramik moda ( 16: 9 ) değiştiriyor.
Yeni standartlar şunlardır: 720p (1280: 720 aşamalı), 1080i (1920: 1080 geçmeli) ve 1080p (aynı ama ilerici). Bu sürükleyici hikayenin bir sonraki bölümünde onlara daha yakından bakacağız.